Z roku na rok wzrasta liczba schorzeń będących konsekwencją rozmaitych zaburzeń metaboliczno – hormonalnych. Główną przyczyną jest niewłaściwy styl życia, szczególnie brak aktywności fizycznej oraz źle zbilansowana dieta.
Jednym z najpowszechniej występujących zaburzeń jest cukrzyca typu 2, która dotyczyć może w Polsce nawet 2 milionów osób, pozostaje także spory odsetek niezdiagnozowanych przypadków. Bardzo często cukrzyca rozpoznawana jest późno – gdy pojawią się jej powikłania bądź przypadkowo – podczas wykonywania badań okresowych. A przecież można rozpoznać zaburzenia gospodarki węglowodanowej znacznie wcześniej – na etapie rozwoju insulinooporności lub stanu przedcukrzycowego. Jak je rozpoznać?
Insulinooporność i stan przedcukrzycowy – czy oznaczają to samo?
Dzisiejsza dieta bazuje na węglowodanach, dostarcza umiarkowanych ilości białka oraz zdecydowanie zbyt mało tłuszczów. Takie proporcje makroskładników sprzyjają rozwojowi zaburzeń gospodarki węglowodanowej i insulinowej, a także są częstą przyczyną nadwagi. Pierwszą w całej sekwencji zaburzeń węglowodanowych jest insulinooporność. O insulinooporności mówimy wtedy, gdy komórki naszego ciała tracą wrażliwość na działanie insuliny, czyli wydzielanego przez trzustkę hormonu obniżającego poziom glukozy we krwi. W przebiegu insulinooporności dochodzi do zwiększenia poziomu glukozy we krwi (hiperglikemii), gdyż związek ten nie jest wykorzystywany przez komórki jako źródło energii. Wysoki poziom glukozy we krwi jest sygnałem dla trzustki do wydzielania jeszcze większych ilości insuliny – i problem insulinooporności narasta.
Idealnie, jeśli uda nam się rozpoznać zaburzenia węglowodanowe na wczesnym etapie insulinooporności. Jak to zrobić? Zwróć uwagę na charakterystyczne objawy insulinooporności oraz wykonuj regularne badania profilaktyczne. Jeśli chodzi o objawy insulinooporności, to najczęściej jest to nadwaga, senność, wzmożony apetyt na słodycze. A w badaniach krwi stwierdzić można wysoki poziom glukozy i insuliny na czczo. Jeśli insulinooporność nie zostanie zdiagnozowana i wyleczona odpowiednią dietą – może przejść w tzw. stan przedcukrzycowy.
Stan przedcukrzycowy rozpoczyna się w momencie, gdy trzustka nie jest już w stanie syntetyzować takich ilości insuliny, które przełamałyby barierę metaboliczną stworzoną przez insulinooporność. Nadwyrężona trzustka podlega stopniowemu uszkodzeniu, co ostatecznie zmniejsza syntezę insuliny i przyczynia się do dalszego wzrostu poziomu glukozy we krwi. A dalsze nasilenie insulinooporności i ograniczenie funkcji wydzielniczej trzustki prowadzi ostatecznie do rozwoju cukrzycy typu 2.
Cukrzyca – możesz jej zapobiec
Średnio 10 lat przed rozwojem pełnoobjawowej cukrzycy pojawia się insulinooporność. Mamy zatem mnóstwo czasu, aby zdiagnozować zaburzenia gospodarki glukozy oraz przeciwdziałać rozwojowi poważnej choroby przewlekłej, jaką jest cukrzyca typu 2. Warto obserwować swój organizm, wykonywać badania profilaktyczne, a przede wszystkim – wdrożyć skuteczną profilaktykę insulinooporności. A ta sprowadza się do regularnego uprawiania sportu, utrzymywania prawidłowej masy ciała a także stosowania odpowiedniej diety. Zalecane jest ograniczenie spożywania węglowodanów na rzecz tłuszczów. Dieta przy insulinooporności oparta na tłuszczach doskonale normalizuje poziom glukozy we krwi, a także ogranicza syntezę insuliny przez trzustkę. Dzięki temu zwiększa wrażliwość tkanek na insulinę. Taka dieta doskonale sprawdzi się nie tylko jako profilaktyka insulinooporności i cukrzycy, ale także uzupełnienie terapii tych schorzeń. Bez względu na to, czy konieczne będzie stosowanie leków hipoglikemizujących – koniecznym elementem leczenia cukrzycy czy insulinooporności jest odpowiednio zmodyfikowany jadłospis. Najlepiej skorzystać z profesjonalnej opieki dietetyka, który zleci wszystkie niezbędne badania laboratoryjne i w oparciu o ich wyniki skomponuje indywidualną dietę w insulinooporności czy cukrzycy.
Comments are closed.