Każdy słyszał o bulimii i anoreksji, ale nie każdy wie, czym te dwie choroby różnią się od siebie. Osoby cierpiące na anoreksje drastycznie ograniczają spożywanie produktów spożywczych, natomiast chorzy na bulimię postępują zupełnie odwrotnie. Najpierw intensywnie się objadają, po czym prowokują wymioty lub stosują preparaty przeczyszczające. Bulimia to choroba o podłożu psychologicznym. Chorują na nią zazwyczaj kobiety, które mają zaburzony sposób patrzenia na samą siebie.
Przyczyny bulimii
Przez długi okres czasu osoby cierpiące na bulimię nie wiedzą, że są chore. W początkowej fazie objawy tej choroby są niezauważane lub bagatelizowane. Trudno jest zaobserwować granicę między normalnym zainteresowaniem własnym wyglądem a rozpoczynającą się już chorobą. Jest to tym trudniejsze, że masa ciała bulimiczek najczęściej nie odbiega znacząco od normy.
Na bulimię zapadają najczęściej młode kobiety między osiemnastym a dwudziestym piątym rokiem życia. Charakterystycznymi objawami bulimii są powtarzające się niekontrolowane napady łakomstwa oraz następujące po nich czynności takie jak: prowokowanie wymiotów, wykonywanie lewatyw, zażywanie preparatów przeczyszczających oraz odwadniających. Rodzina i znajomi osoby chorej nie zdają sobie sprawy z problemu. Objadanie się wywołuje ogromne poczucie winy, więc jest skrzętnie ukrywane przed najbliższym otoczeniem.
Schorzeniem często towarzyszącym bulimii jest depresja, która w skrajnych sytuacjach może doprowadzić nawet do prób samobójczych. Takie działanie jest ostateczną formą okazania bezsilności wobec choroby.
Bulimia może być wywołana przez wiele czynników są wśród nich:
- czynniki biologiczne (uwarunkowania genetyczne)
- czynniki psychologiczne (problemy emocjonalne)
- czynniki socjologiczne (presja społeczna)
Rodzaje bulimii
Można wyróżnić dwa podstawowe typy bulimii, przeczyszczający i nieprzeczyszczający. Każdy z nich charakteryzuje się napadami żarłoczności, podczas których chorzy zjadają duże ilości niezdrowych pokarmów wysokokalorycznych. Osoby cierpiące na bulimię przeczyszczającą po takim napadzie prowokują wymioty i stosują różne środki przeczyszczające. Natomiast w przypadku bulimii nieprzeczyszczającej reakcją jest ścisła dieta oraz intensywne ćwiczenia fizyczne.
Leczenie bulimii
Bulimia jest chorobą przewlekłą, nieleczona może prowadzić do śmierci. Częste prowokowanie wymiotów, zażywanie środków przeczyszczających i moczopędnych prowadzi do niedoboru mikroelementów (potas, chlor) niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Chorzy na bulimię z tego powodu dość często cierpią na zaburzenia rytmu serca i pracy nerek.
Typowe objawy zaawansowanej bulimii to zniszczona skóra, obrzęk ślinianek przyusznych, zły stan zębów i nadżerki w jamie ustnej. U kobiet cierpiących na tę chorobę dochodzi też do zaburzeń cyklu miesiączkowego. Bulimia wymaga bezwzględnego leczenia, obejmującego zarówno farmakoterapię jak i psychoterapię. Chorzy kompleksową pomoc mogą uzyskać między innymi u specjalistów przychodni Multi Med.
